"Pulitzer-winnende grafische roman 'voedende geesten' verrassend onderreags"

De grafische roman Feeding Ghosts: A Graphic Memoir van Tessa Hulls , gepubliceerd door MCD in 2024, is geëerd met de Pulitzer Prize, een aankondiging gemaakt op 5 mei. Deze prestigieuze prijs markeert een belangrijke prestatie in het rijk van de literatuur, wat voor de tweede grafische roman wordt gewonnen. Award, Feeding Ghosts Triumphed in de reguliere categorie van memoires of autobiografie, die concurreren met het Engelse prose van topklasse. Opmerkelijk is dat deze onderscheiding wordt geleverd met het voeden van geesten die de grafische roman van Hulls zijn.

De Pulitzer Prize, algemeen beschouwd als de meest prestigieuze prijs in de Amerikaanse journalistiek, literatuur en muziek, staat net achter de Nobelprijs voor internationale toejuiching. Ondanks het monumentale karakter van deze overwinning, is het nieuws verrassend onder gerapporteerd. Sinds de prijs twee weken geleden werd aangekondigd, hebben slechts enkele mainstream- en handelspublicaties zoals The Seattle Times en Publishers Weekly , samen met één grote stripboeknieuws, Comics Beat , het verhaal behandeld.

Het Pulitzer Prize Board prees voedende geesten als "een beïnvloedend werk van literaire kunst en ontdekking waarvan de illustraties drie generaties Chinese vrouwen tot leven brengen - de auteur, haar moeder en grootmoeder, en de ervaring van trauma uitgewerkt met familiegeschiedenis." Het verhaal omvat de impact van de Chinese geschiedenis in deze drie generaties, gericht op de grootmoeder van Hulls, Sun Yi, een Shanghai -journalist die naar Hong Kong vluchtte temidden van de communistische overwinning van 1949. Sun Yi's memoires van haar vervolging en overleving werd een bestseller, hoewel ze later een mentale afbraak leed waar ze nooit herstelde.

De reis van Hulls bij het creëren van voedingsgeests omvatte bijna een decennium, aangedreven door een gevoel van familiale plicht. "Ik had niet het gevoel dat ik een keuze had. Mijn familie -geesten vertelden me letterlijk dat ik dit moest doen," deelde Hulls vorige maand in een interview , waarin de titel van het boek en haar persoonlijke motivatie werden uitgelegd. Ondanks de toejuiching heeft Hulls aangegeven dat het voeden van geesten haar enige grafische roman kan zijn. "Ik heb geleerd dat een grafisch romanschrijver echt te isolerend is voor mij," zei ze in een ander interview , eraan toevoegend dat haar creatieve praktijk gedijt op het omgaan met de wereld om haar heen. Op haar website drukt Hulls haar intentie uit om over te stappen in een ingebedde stripjournalist, die samen met veldwetenschappers, inheemse groepen en non -profitorganisaties in afgelegen omgevingen in externe omgevingen.

Terwijl we dit baanbrekende werk vieren, is het cruciaal om de bredere betekenis van het voeden van geesten te erkennen. Deze Pulitzer-prijswinnende grafische roman verdient niet alleen erkenning binnen de strip- en grafische nieuwe gemeenschap, maar verdient ook een bredere waardering in de literaire wereld.