Doom: Dark Ages, Ebedi'nin Çapası için çok şey borçlu

Yönetmen Hugo Martin, bu yılın başlarında Xbox'ın geliştiricisi doğrudan sırasında "Stand and Fight" olarak Doom: The Dark Ages için mantrayı tanıttığında, hemen dikkatimi çekti. Bu yaklaşım, hızlı tempolu, sürekli hareket eden savaşta gelişen Doom Eternal ile tam bir tezat oluşturuyor. Yine de Doom Ebedi , bu yeni felsefeyi somutlaştıran bir düşmanı tanıttı - Çapulcu. Bu düşman, belki de Doom Serisindeki en bölücü, hem nefret ediyor hem de seviliyor ve ben de ikinci kampa düşüyorum. Doom'un gerçekleşmesi: Karanlık Çağlar , Çapulcayı yenmek için çok önemli bir mekanik olan parlak yeşil ışıklara tepki vermeye bağlıdır.

Emin olun, Karanlık Çağlar sizi Ebedi'de Çapulculara benzer sinir bozucu bir düello ile sınırlamıyor. Agaddon Hunter'ı tanıtırken, ölümcül bir kombo saldırısını korumaya ve kullanırken, Ebedi'nin zorlu karşılaşmalarının özü karanlık çağlardaki her düşmana nüfuz eder. Oyun, Çapulcu'nun ilkelerini yeniden canlandırıyor, rafine ediyor ve yeniden keşfediyor ve onları çekirdek savaş sistemine yerleştiriyor. Sonuç? Her savaş, Çapulcu ile yüzleşmek kadar stratejik hissediyor, ancak tahriş olmadan.

Çapulcu Doom Ebedi'de öne çıkıyor. Tipik olarak, Ebedi'nin savaşı, arenaları çemberleştirmeyi, zayıf düşmanları göndermeyi ve daha büyük tehditleri denetlemeyi içerir. Genellikle bir yönetim oyunu olarak adlandırılan Ebedi , kaosu kontrol etmek için hız, alan ve silahı dengelemenizi gerektirir. Ancak Çapulcu göründüğünde, tüm bahisler kapalıdır. Bu müthiş düşman, baltası ve amansız saldırganlığı ile, genellikle izole bire bir çatışmalarda bölünmemiş dikkatinizi gerektirir. Daha büyük çatışmalarda, en iyi strateji saldırılarını atlatmak, daha az düşman alanını temizlemek ve daha sonra ona kafa kafaya meşgul etmektir.

Doom Eternal'ın Çapası, FPS tarihinin en tartışmalı düşmanlarından biridir. | Resim Kredisi: Kimlik Yazılımı / Bethesda

Doom Ebedi'deki cevap hala değil - stratejik konumlandırma yoluyla savaş alanına hakim olmakla ilgili. Çok yakın ve Çapulcu'nun av tüfeği patlaması neredeyse kaçınılmaz. Çok uzak ve mermilerle peled, kaçmak daha kolay olsa da, baltası için menzil dışındasınız. O balta sallamasını istiyorsun çünkü savunmasız olduğu tek an-rüzgarda. Enerji kalkanı tüm atışlarınızı emer, bu yüzden koruyucusunu indireceği mükemmel bir yer bulmalısınız. Gözleri parlak yeşil yanıp söndüğünde, bu senin sinyaliniz: grev yapmak için geçici bir pencere.

Doom: Karanlık Çağlar da parlak yeşil bir görsel işaret olarak kullanır. Orijinal kıyamete saygı göstererek, şeytanlar, Doom Slayer'ın yeni kalkanına ayrılabilen ve gönderene geri gönderen özel yeşil füzeler olan mermilerin voleybollarını serbest bırakıyor. Başlangıçta, bu bir savunma taktiği, ancak kalkanın rune sisteminin kilidini açtığınızda, parrying güçlü bir saldırı hareketi haline gelir, yıldırım ile çarpıcı düşmanlar veya otomatik hedefleme topunuzu tetikler.

Karanlık Çağların savaş alanlarında gezinmek, çeşitli müthiş şeytanlarla bir dizi odaklanmış bire bir karşılaşma içerir. Çapulcu dövüşlerinin aksine, hayatta kalma sadece yeşil ışıklara tepki vermeye bağlı değildir. Temel araçlarınızın etkili kullanımı zafere yol açabilir, ancak kalkan runları, cephaneliğinizin önemli bir kısmına ayrım yaparak sık sık kullanımı teşvik eder. Bunu savaş stratejinize entegre etmek , Karanlık Çağların Parry Sistemi ile Ebedi'nin Çapulcu Savaşları arasındaki paylaşılan DNA'yı ortaya çıkarır. Şeytanlar yakın mesafeden ateş etmeyeceğinden ve yeşil küreler ortaya çıktığında, kendinizi doğru şekilde konumlandırmanız gerekir. Hızlı refleksler, tıpkı Çapulonun salınımına karşı çıkarken olduğu gibi önemlidir. Bu odak, yolculuğunuzu bir dizi yoğun, stratejik düellolara dönüştürür. Duruyorsun ve savaşın, Çapulcunun meydan okumasını yineleyerek.

Çapulcunun birincil eleştirisi, Doom Eternal'ın akışını bozmasıydı. Diğer zorluklar için kullanılan tekniklerden farklı bir yaklaşım talep etti, bu yüzden çok takdir ediyorum. Ebedi Balety Hareketi isterken, Çapulcu Breakdancing'i gerektiriyordu. Ebedi , birinci şahıs atıcıların kurallarını kırdı ve Çapulcu, Nihai Testi sunarak Ebedi Kurallarını kırdı. Bu zorluktan hoşlanmama rağmen, birçok kişinin neden sinir bozucu bulduğunu anlıyorum.

Agaddon avcısı, en çok karanlık çağlarda Çapulcu'ya benzeyebilirken, her iblis Ebedi'nin en korkunç düşmanını taşır. | Resim Kredisi: Kimlik Yazılımı / Bethesda

Doom: Karanlık Çağlar, çeşitli "dansları" savaşına entegre ederek bunu ele alıyor. Her büyük düşman türünün benzersiz yeşil mermi veya yakın dövüş saldırısı vardır, bu da farklı stratejiler gerektirir. Örneğin, Mancubus uçlarında yeşil "sütunlar" ile enerji "çitleri" ateşler ve yan yana hareket gerektirir. Vagary, ölümcül kürelerin voleybolu gönderir ve sizi tenis topları gibi koşmanızı ve saptırmanızı ister. Çapulcayı anımsatan tevazu, yeşil kafataslarını yakana kadar dokunulmaz.

Her iblis eşsiz ayak işi gerektirirken, yeni düşmanlar tanıtmak sorunsuz hissettiriyor. Agaddon Hunter ve Komodo, yoğun yakın dövüş saldırılarıyla bir meydan okuma sunuyor, ancak o zamana kadar hareketlerinizi ve tepkilerinizi uyarlamaya alışkınsınız. Çapulcu için durum böyle değildi, çünkü Ebedi Mekaniği silahları düşmanlarla eşleştirmeye odaklandı, Çapulcu için gereken konumlandırma ve tepki taktikleri değil.

Çapulcu sorunu onun tasarımı değildi, ancak oyuncuların hazır olmadığı beklenmedik kural kırma doğası. Doom: Karanlık Çağlar, reaksiyon tabanlı mekaniği ani bir bükülme yerine oyunun temel bir parçası haline getirerek benzer zorluklara hazırlar. Bu değişim, zorluğun daha az yoğun olduğu anlamına gelir - Parry penceresi, daha yüksek zorluklarda bile Çapulcu göz flaşından daha affedicidir. Yine de, Çapulcu'nun temel kavramı - bir düşmanla sinşetlemek, doğru anı beklemek ve yeşil ışık göründüğünde çarpıcı - her kavgaya ayrılır. Doom: Karanlık Çağlar bu fikirlere yeni bir bakış sunuyor, ancak açıkça mevcutlar. Duruyorsun ve savaşıyorsun.